Hayatta bazı gerçekler vardır ki, onları kelimelerle anlatmak kolay değildir…
Ama bazen tek bir cümle, bir ömrün özeti gibidir:
“Sevilen kadın güzelleşir, seven adam güçlenir.”
Ben bu sözü sadece duymadım, yaşadım, gördüm, yaşıyorum
Bir kadının gözlerindeki ışığın, bir erkeğin sevgisiyle nasıl parladığını;
bir erkeğin omuzlarının, kadının varlığıyla nasıl dikleştiğini bizzat gördüm.
Çünkü sevgi, ne lüks bir kelimedir, ne de bir heyecandır.
Sevgi; sabırdır, emektir, karşılıksızca vermektir.
Ve gariptir ki, verdikçe çoğalır.
Hiç eksilmez; tam tersine insanı büyütür, güzelleştirir, diriltir.
“Bugün herkes 'sevgi' diyor ama, çok az insan gerçekten 'seviyor.'
Sevgi; mesaj yazmak, fotoğraf paylaşmak ya da göstermek değildir.
Sevgi; bazen dilini tutmaktır,
ve en önemlisi, 'ben buradayım' diyebilmektir…
İstemese bile, kırgın olsa bile, zorluğa katlanabilmektir.”
Çünkü sevgi, iki insan arasında kurulmuş en kutsal bağdır.
Birini sevmek; sadece ona bakmak değil, onunla aynı yöne bakabilmektir.
Sevgi, iki kalbin aynı ritimde atmasıdır;
biri ağladığında diğeri susmaz, biri düştüğünde diğeri elini uzatır.
Ve o bağ, ne kadar sade olursa, o kadar güçlüdür.
Bir kadının kalbine gerçekten dokunan bir erkek,
onun sadece yüzünü değil, ruhunu da güzelleştirir.
Kadın sevildiğinde; gözleri parlar, sesi değişir, yürüyüşü bile başka olur.
Çünkü kadın, sevgiyle yeşeren bir çiçektir.
Sevilmedikçe güneş gibi batar,
ama bir “sen iyi misin?” cümlesiyle bile yeniden doğar.
Ve erkek…
Sevdiği kadının yüzünde kendi sevgisinin izini gördüğünde,
dünyaya meydan okuyacak kadar güçlü olur.
O güç, kaslardan değil; kalpten gelir.
O güç, sevgiden beslenir.
Çünkü erkek, sevdiği kadını mutlu gördükçe yaşadığını anlar.
Bir gülümseme, onun için en büyük ödüldür; yorgunluğunu unutturur, savaş gücü kazandırır.
Gerçek sevgi, iki kalbin bir arada kalabilmesidir.
Kavga etseler bile “biz” diyebilmektir.
Susarak da anlaşabilmektir.
Ve en önemlisi, her fırtınaya rağmen birbirinin yanında kalabilmektir.
“Hayat bana en pahalı tedaviyi bedelsiz sundu;
ne para, ne şöhret, ne başarı…
Hiçbiri sevgi kadar insanı büyütmüyor.
Hiçbiri, iki insanın avuçlarında tuttukları gerçek sevgi kadar değerli değil.
Çünkü sevilmek bir şanstır,
ama sevebilmek... işte o, gerçek bir meziyettir.”
Sevilen kadın güzelleşir,
Seven adam güçlenir…
Ve o iki yürek yan yana attığında, dünya, işte o anda biraz daha güzel bir yer olur.
Ama Unutma…
Sevginin en büyük düşmanı ne mesafe, ne zaman, ne de hayatın yüküdür.
Sevginin gerçek katili, yalan ve sadakatsizliktir.
Bir kere güveni kırarsan, o sevgi bir daha eskisi gibi kokmaz.
Çünkü yalan, sevginin kalbine saplanan en keskin bıçaktır;
sadakatsizlik ise, iki kalbi birden öldürür.
Birini sevmek, onun gözlerine bakarken yalan söylememektir.
Bir kalbi kazanmak değil, koruyabilmektir.
Gerçek sevgi, dürüstlüğün gölgesinde yaşar;
yalanla beslendiği gün, nefesi kesilir.